Izeberg handi bat askatu da Antartikako itsasoan, 35 urtez enkailatuta egon ondoren
Munduko izebergik handiena mugimenduan dago berriro, 30 urte baino gehiago ozeanoaren hondoan hondatuta eman ondoren. A23a izeberga, 4.000 kilometro karratukoa, 1986an banandu zen Antartikako kostaldetik, baina Weddell itsasoan finkatu zen, eta izotzezko uharte bihurtu zen.
A23 izeberga, 1986an Antartikako kostaldetik banandua eta 4.000 kilometro karratukoa, 30 urte baino gehiago Weddell itsasoan hondatuta egon ondoren mugitzen ari da, Atlantikoko hegoalderantz.
A23a Filchner izotz-plataformako izotz-puska agerraldi baten parte izan zen. Une hartan sobietar ikerketa-estazio bat zegoen. Moskuk espedizio bat bidali zuen Druzhnaya 1 basetik taldea erretiratzeko, galtzeko beldurrez. Baina izeberga ez zen kostaldetik asko urrundu, bere 400 metroko sakonerak Weddell hondoko lokatzari lotu baino lehen.
«1986tik lehorrean egon zen, baina, noiz edo noiz, tamaina txikiagotu egin beharko zen, heltzea galdu eta mugitzen hasteko adina. 2020an ikusi nuen lehen mugimendua», adierazi dio BBCri Andrew Flemingek, BASeko (Bristish Antarctic Survey) teledetekzioan adituak.
A23a azkartu egin da azken hilabeteetan, haizeek eta korronteek bultzatuta, eta orain Antartikako Penintsularen iparraldeko muturretik igarotzen ari da. Weddell sektoreko iceberg gehienak bezala, ia ziurra da A23a Antartikako Korronte Zirkunpolarrera botako dutela, eta horrek Hego Atlantikora bidaliko duela, «icebergen kalezulo» bezala ezagutzen den bide batean.
Zientzialariek gertutik jarraituko dute A23aren aurrerapena. Hego Georgian lurreratzen bada, arazoak eragin diezazkieke uhartean ugaltzen diren milioika foka, pinguino eta beste itsas hegaztiei. A23aren bolumen handiak animalien elikadura-bide arruntak alda ditzake, kumeak behar bezala elikatzea eragotziz.
Bestalde, izeberg handi horiek urtu ahala, Antartikako ohe harritsua karrakatzen zuten glaziarretan sartu zitzaien hauts minerala askatzen dute. Hauts hori elikagai iturri bat da ozeanoen elikadura-kateen oinarria osatzen duten organismoentzat. «Zentzu askotan, iceberg horiek bizia ematen dute; jarduera biologiko askoren sorburua dira», esan du Woods Hole Institutu Ozeanografikoko Catherine Walker doktoreak.