Hamasen eta Israelen arteko su-eten akordioa sistematikoki urratu du Tel Aviveko gobernu sionistak. Ez ditu sinaturiko akordioak betetzen, eta, egun, Israelgo Armada egunero Siria eta Libano bonbardatzen ari da. Gauza bera gertatzen da Gazan, erasoak egunerokoak baitira eta laguntza humanitarioa sartzea oztopatzen jarraitzen baitu Israelek. Jerusalem eta Zisjordaniako palestinarrak ere kanporatzen jarraitzen du, eta asentamendu berriak eraikitzeari berrekin dio; hitz bitan, lurra lapurtzeari. Su-etenaz geroztik, Palestinaren kolonizazioa areagotu du Israelek. Akordioak balio izan du Gobernu sionistak azken urteotan egin duena egiten jarrai dezan. Erasoen dimentsioa gutxitu egin da, eta hein berean murriztu da nazioartearen interesa. Su-eten akordioak Palestinaren genozidioa eta kolonizazioa ezkutatu ditu.

Testuinguru horretan, Gazan bizitzeak oso latza izaten jarraitzen du. Gaur GARAk Diana Shams ama palestinarrari egindako elkarrizketa argitaratu du. Dianak liburu bat idatzi du gerra eremuan ama izateari buruz. Oso gutxitan entzuten den kontakizuna da. Honako kontuak azaltzen ditu: bonbardaketek eragindako beldurrezko gauak nolakoak diren; seme-alabak lasaitu ezina; egunerokoan janari eta pixoihalak bilatu beharra, askotan alferrik; gosea etengabeko mina dela; seme-alabak elikatu ezinagatik errudun sentitzea zer den, eta horrek norbera emozionalki apurtzen duela. Orain negua izuaren sinonimo bihurtu da, urez betetako dendak, arropa bustiak eta hotza direla eta. Aterperik eta tapakirik gabe, etengabe galdetzen dio bere buruari seme-alaben gorputz hauskorrek aire izoztua jasango ote duten.

Testigantza ikaragarri horrek gogorarazten digu zibilak, bereziki emakumeak eta haurrak, direla basakeriaren biktima nagusiak. Egoeraren gordintasuna gorabehera, Gazako emakumeek ez dute adorerik galtzen. Shamsek honela definitzen ditu emakumeak: «Biziraupenaren bizkarrezurra». Ez du kemena galdu eta oraindik ere isilik daudenak edo beste alde batera begiratzen dutenak salatzen ditu. Gazako emakumeek ez dute beren bizitza berreraikitzeko itxaropena galtzen.