Tasmaniako tigreak 1970eko hamarkadara arte bizirik iraun zezakeen, baita geroago ere, ikerketa zientifiko baten arabera. Ikerketa horrek animalia iheskor honen begiztatzeak egiazkoak dira, azken espezimena zoologiko batean hil eta hamarkada batzuetara.

Barry Brook Tasmaniako Unibertsitateko ingurumen-jasangarritasunean adituak dioenez, «litekeena da desagertzea azken harrapaketaren ondorengo lau hamarkadetan gertatu izana, hau da, 1940. eta 1970. artean».

Egileak, gainera, 1980.eko hamarkadatik 2000.eko hasierara bitartean animalia bizirik egoteko aukera aztertzen du, baita Tasmaniako «hego-mendebaldeko eremu basatietan oraindik bizirik egoteko probabilitate txikia» ere.

Tesi honek zalantzan jartzen du Tasmaniako tigrearen desagerpena; 193.eko irailaren 7an Australiako Tasmania uharteko Hobart hiriko zoologikoan eme bat hil zen, ustez azken alea.

Ikerketak, ‘Science of the Total Environment’ aldizkariko ekaineko edizioaren argitaratuko dena, 1910.etik gaurdaino 1.237 ikuskapenak aipatzen ditu, eta Tasmaniako eredu geografikoen azterketan oinarritzen da.

Dokumentuaren arabera, adituek eta publiko orokorrak egindako balizko ikuskapenei buruzko txostenak etengabeak izan ziren 1937.etik 1970.eko hamarkadara bitartean. Ordutik nabarmen murriztu dira.

Ikertzaileek ingeniaritza genetikoaren bidez animalia «berpiztu» nahi dute orain, baina ezin da ahaztu Tasmaniako tigrea ehiza-kanpaina bizia jasan zuela 1830. eta 1909. bitartean, sariek bultzatuta, ganadua jaten zuen harrapari horrekin amaitzeko asmoz.

Animalia horrek bizkarra zeharkatzen zuten marrak zituen, egungo tigrearen antzera, baina otsoaren forma zuen. Martsupiala zen eta Tasmaniaz gain, Australia kontinentalean eta Ginea Berrian bizi izan zen –duela 3.000 urte inguru desagertu zen leku horietatik, klima-aldaketaren ondorioz–.

Tasmania uhartea zen espezieak bizirik iraun zuen leku bakarra, baina azkartu egin zen haren desagerpena, XVIII. mendean europarrak Ozeaniara iritsi zirenean.