NAIZ

Sexu-transmisiozko infekzioen emendatzeak komunitate zientifikoa kezkatu du

Sexu-transmisiozko infekzioen inguruko ikerketa eta haien zaintza nabarmen hobetu bada ere, azken urteotan eman den intzidentziaren goraldiak kezka handia eragin du komunitate zientifiko eta sanitarioarengan.

Prebentzioa funtsezkoa da.
Prebentzioa funtsezkoa da. (EUROPA PRESS)

Osasunerako Mundu Erakundearen kalkuluen arabera, egunero milioi bat pertsonak baino gehiagok hartzen dute sexu-transmisiozko infekzio bat munduan, askotan sintomarik gabe, eta lau infekzio ohikoenek (klamidiosia, gonorrea, sifilia eta trikomoniasia) urtero 375 milioi kasu berri eragiten dituzte urtero. Datu hauen tamaina aintzat hartuta, osasun publikoko arazotzat hartzen da.

Transmisio-bide nagusia sexu-harremanak diren arren, badira beste infekzio-modu batzuk, hainbat mikroorganismo eragiten dituztenak, hala nola birusak, bakterioak, protozooak edo ekotonasitoak.

Espainiar Estatuan esaterako, eskuragarri dauden azken datuek, 2021ekoek, agerian uzten dute intzidentziak nabarmen egin duela gora, ISCIII Karlos III.a Osasun Institutuaren arabera. Hala, 100.000 biztanleko gonorrea-infekzioen tasa %19 igo da 2010etik, %18 klamidiarena eta %8 sifiliarena.

Emakumeek gehiago pairatzen duten klamidiaren kasuan izan ezik, gainerako infekzioetan eragin handiagoa ikusten da gizonezkoen artean, gehienak adin nagusiko gazteen artean, gaixotasunaren arabera aldeak dituzten arren.

Infekzio horiek kezka handia dira komunitate zientifikoarentzat eta sanitarioarentzat; izan ere, gainditu ondoren, ez dute immunitaterik uzten, eta, beraz, birinfekzioak gerta daitezke. Infekzio mistoak ere egon daitezke, ISCIIIren arabera.

Hori dela eta, beharrezkoa da diagnostiko diferentzial bat egitea eta horietako bakoitza behar bezala identifikatzea.

Hala ere, patologia horiek maneiatzeko arazo nagusietako bat erresistentzia antimikrobianoak dira, batzuetan tratamendua zailtzen dutenak. Haien eragina, halaber, garaiz diagnostikatzen ez badira eta behar bezala tratatzen ez badira utz ditzaketen konplikazio eta ondorioetan datza, hala nola, ugalkortasuna, pelbiseko hantura-gaixotasuna, orkitisa, epididimitisa eta minbizia giza papilomaren birusaren kasuan.

Sexu-transmisiozko infekzio askok, gainera, GIB bidezko infekzioa errazten dute, eta horretarako tratamendua badago, baina ez da sendatzen; horregatik, ISCIIIk prebentzioaren eta diagnostiko goiztiarraren garrantzia azpimarratu du.