“Onsen tamagoa” platera tenperatura baxuan denbora luzez egositako arrautzak dira, gorringo nahiko irmoa eta zuringo krematsua lortzeko. Ezagunak dira, halaber, “onsen manju”, lurrunetan egositako galleta biribil txikiak eta sarritan frijole gorrien orez beteak.

Baina Beppun, hegoaldeko Kyushu uharteko kostaldeko hiri txiki batean, iturri termalen ugaritasunagatik ezagutua, “jigoku mushi” (infernu ketsua) plater tradizionala haratago doa, bertako hainbat estazio termalek sukaldea beren kabuz esperimentatzeko aukera eskaintzen dietelako gonbidatuei.

Hyotan Onsenen, adibidez, bertan erositako haragia, arraina eta barazkiak kozinatu daitezke, elikagaiak hurbileko iturri termal natural batetik datorren lurrunarekin zuzenean konektatutako ontzietan jarriz.

«Sukaldaritzako teknika hori tokiko dokumentu historikoetan aipatzen zen duela 200 urte», azaldu du Hitoshi Tanaka Hyotan Onseneko presidenteak. 100º eta 110º arteko lurrunekin, bost eta hamar minutu bitartean iraun ohi du egosteak, eta, horri esker, elikagaiek jatorrizko kolore guztiak kontserbatzen dituzte.

“Umami” zaporea

Zaporeari dagokionez, sufrea lurrunetan egoteak umami zaporea ematen die platerei; hau da, zaporea indartzen du. Lurrunek ere burdina dute, organismoarentzat funtsezkoa den oligoelementua.

«Begiekin dastatzen da, lurrunak usaintzen dira eta ur termalen soinua entzun egiten da. Horrela, hemen prestatutako janariaz gozatzen da gorputz guztiarekin», nabarmendu du Tanakak, negozio-gizon bikain gisa.

Puntu garrantzitsuena da jigoku mushi sukaldea ez dela garestia, ez baita ezer gastatzen ez elektrizitatean, ez gasean, eta, jakina, beti eskertzen da.