Unescok Japoniako Sado uharteko urre eta zilar meategi zahar batzuk sartu berri ditu munduko ondareen zerrendan.

Sadoko urre eta zilar meatze zaharrak XII. mendean ustiatzen hasi zirela uste dute historialariek, eta Bigarren Mundu Gerra amaitu arte iraun zutela.

Japoniak Koreako Penintsula inbaditu zuenean (1910-1945), milaka korear behartu zituzten bertan indarrez lan egitera.

Historia eta ondarea

Japoniak munduko ondarearen zerrendan sartzeko eskatu zuen, bere historia luzeagatik eta industriaurreko garaiko ondareagatik. Hego Korea proposamenaren aurka agertu zen hasieran, baina azkenean onartu egin zuen.

Duela gutxi, Unescok New Delhin egindako bileran baieztatu du meategien inskripzioa. Arrazoia izan da «meatzaritzako jarduerak eta gizarte- eta lan-antolamendua» babesa.

Bestalde, Hego Koreako Kanpo Harremanetarako Ministerioak adierazi du inskripzioa onartu zuela «betiere Japoniak Sado urre meatzearen gunearen historia osoa islatzeko eta helburu horretarako neurriak hartzeko gomendioa zintzoki ezartzen badu».

Zerrendan sartu berri den gune multzoa Sado uhartean dago, Niigata prefekturako kostaldetik hogeita hamabost kilometro mendebaldera. Sado uharteko urrezko meatzeak mekanizatu gabeko meatzaritzako hainbat metodo ilustratzen dituzten hainbat zatiz osatuta daude.