Posible al da zubi bat Italiar Penintsularen eta Siziliaren artean?

Senatuan aldeko 103 botorekin eta kontrako 49rekin onartu da, eta, emaitza horrekin, dekretua behin betiko onartu du Legebiltzarrak, beste egoitzaren, Diputatuen Ganberaren, oniritzia jaso baitzuen joan den maiatzaren 16an.

Azpiegitura ministro Matteo Salvini ultraeskuindarrak, azpiegitura horren babesle nagusiak, «historikotzat eta duela 50 urte baino gehiagotik esperotakotzat» jo zuen jardunaldia.

Gaurko dekretuak, laburbilduz, Messinako Itsasartea sozietate publikoa suspertzen du, 2013an likidatua, proiektu faraoniko honek aurrera egin ez zuelako, eta orain proiektua garatu eta obrak programatu beharko ditu.

Salvinik lehendik zegoen proiektuari, 2011koari, berriz ekitearen aldeko apustua egin du. Salini Impregilo (gaur egun Webuild) buru zuen partzuergo bati esleitu zitzaion proiektua, eta Sacyr espainiarra partzuergoko kide zen.

Orain, ordea, azpiegitura handi horietarako segurtasun-xedapen berriekin eguneratu beharko da, batez ere jarduera sismikoko eremu batean, Etna bezalako sumendiak daudelako.

Zubiak penintsularekin eta kontinente osoarekin lotu beharko du Sizilia, turismoa eta merkataritza bultzatzeko.

Ministroak prentsaurreko batean azaldu zuenez, obrak 2023an hasiko dira, eta 2030eko hamarkadako lehen urteetan amaituko dira: «Iraultza ekonomikoa, kulturala, soziala eta ingurumenekoa izango da», adierazi zuen.

Salviniren aurreikuspena da haren eraikuntzak 100.000 lanpostu sortu ahal dituela eta Mediterraneoko itsasarte horretako isuriak 100.000 tona CO2 gutxiago isuriko dituela, egunero ehunka merkataritza-ontzik eta beste ontzi batzuek zeharkatzen baitute.

Era berean, 28.000 milioi euroko inbertsioak agindu zituen errepide eta bideetan zubia lotuko duten bi eskualdeetan, Calabria eta Sizilia, herrialdeko txiroenetako bi.

Tirreno eta Joniko itsasoak banatzen dituen inbutua zubi batez salbatzeko proposamenak, bere alderik estuenean 3,6 kilometro ingurukoa, mende erdia du.

Pausorik sendoena 1981ean eman zen, Arnaldo Forlani demokristauaren gobernuak Stretto di Messina enpresa sortu zuenean, baina ez zen ezer egin azkenean.

Ideia urte batzuk geroago, 2001ean, Silvio Berlusconi lehen ministroak hartu zuen berriro, eta Salini Impregilo italiarrak eta Sacyr enpresa espainiarrak osatutako Eurolink partzuergoan lizitatu zen.

2012an, ordea, Mario Monti teknokratak behin betikoa zirudien proiektuari karpeta-kolpea eman zion, krisiaren ondoriozko austeritate-politiken ildotik. Italiako Gobernuak aurreratu egin du obra honetarako Europaren finantzaketara jotzeko asmoa.