Bere partida fisikotik hamar urtera, Chavez komandantearen irudia gogoratzea, lehenik eta behin, Venezuelako buruzagitzara iritsi zenean Karibeko herrialdeko politika sozioekonomikoaren marjinazio, errepresio eta narriadurazko iraganarekin hautsi ziren aldaketak aitortzea da, non elite aldeko copeyano-ek boterea banatzen zuten milioika venezuelarren bizi baldintzen kaltetan, bere baliabide natural izugarriak lapurtzen zituen Inperialismo iparramerikarraren asmoak zintzo zerbitzatzeko.

Chavezen irudia gogoratzea milioika venezuelarren irribarrea eta poza gogoan izatea da. Izan ere, milioika venezuelarrek elikadura, osasuna edo hezkuntza bezalako oinarrizko eskubideak zituzten pertsona gisa aldarrikatzen zituzten beren bizitzetan lehen aldiz, eta Puntu Finkoko Itunaren alderdiek hamarkadetan ukatu egin zutena hain zuzen ere.

Chavezen irudia gogoratzea herriko gizon baten etorrera nahikoa izan zela onartzea da, subiranotasun nazionala saldu zutenen aldetik mendetasun eta mespretxuzko hamarkaden ondoren harrotasun patrioa berreskuratzeko; ezarritako kultura elitista, arrazista eta diskriminatzailearen aurrean herri kulturaren aldarrikapena da.

Chavezen irudia gogoratzea, halaber, porrotaren unerik txarrenetan ere lider bat izan daitekeela gogoratzea da: akatsak aitortuz, baina inoiz ez borroka berriei eta konpromiso handiagoei atea itxiz, berdintasunezko gizarte aske, parte hartzaile eta atzerriko interesen mende ez dagoena.

Chavezekin, herria esnatutakoan ehun urtean behin esnatzen den Bolibar askatzaileaz hitz egiten zuen profezia betetzen da.

Chavez gogoratzea pobreziaren eta marjinazioaren aurkako borroka erakustea da, venezuelar herria txikitzen zuena, eta gaur egun, zoritxarrez, berriro ezarri nahi dituztenak, Errepublika Bolivartarraren aurkako zigor eta erasoen bidez. Herrialde bat inposatutako azpigarapenetik ateratzeko iraunkortasuna eta entrega ere bada, Venezuela baliabide naturalen esportatzaile bihurtzen zuena, Inperioaren eta tokiko elite ustelen mesedetan.

Chavez Errepublikaren birfundazioa ere izan zen, non hiritarrek bere zentzu guztia hartzen zuten eskubide eta parte hartze subjektu gisa, eragiten zioten politika publikoetan eragin zezakeena eta eragin behar zuena. Hugo Chavezek aberri harrotasuna itzuli zien milioika venezuelarri, nazioaren gorputz sozialaren parte izateko aukerarik izan ez zutenei, nortasunerako eskubidea ere ukatzen baitzitzaien.

Chavez gogoratzea Amerikako Aberriari buruz hitz egitea da, integrazio helburu gisa, herri horiei guztiei lankidetza eta garapen harremanetan mesede egingo diena, haien indar bateratuak beren biztanleei mesede egiteko eta mundu nahasi honen erronka ugariei aurre egiteko gai izan daitezen.

Gerraren, zapalkuntzaren edo apartheidaren menpean zeuden munduko herrientzat Chavez izan zen bere errealitate mingarriak salatzen zituen ahotsa, boteretsuen aurrean jartzen zen gizon hura, bere lotsak nazioarteko gailurretako agertokietan agerian jartzeko. Horregatik, Venezuelan edo Amerikan ez ezik, munduan milioika pertsonak ere negar egin zuten, mundu berri askeago, bidezkoago eta subiranoago baten buru gisa jada lider propiotzat hartua baitzuten.

Chavez bizi da, borrokak aurrera darrai!