Dom Campistronek ‘Bekatorosak’ (Elkar) liburu grafiko berezia aurkeztu du, zazpi maitasun eta borroka istorioren lekukotza eta aitortza, baita homofobiaren aurkako aldarria ere. Sortzailea Alduden bizi da eta 26 urte ditu. 2019ko udan Nafarroa Behereko hainbat herri txikitako zazpi lagun elkarrizketatu zituen, zazpi bekatorosa. Eta ondotik paperera ekarri zituen haien borrokak, bakartasunaren mina eta bizi izan dituzten eraso homofoboak. Beren maitasun istorioak, elkartasun eta itxaropenak ere bai. Egileak zazpi lekukoen hitzak berriz erran ditu jatorrizko testigantzen bat-batekotasunari eta originaltasunari eutsiz. Hitzak eta marrazkiak baliatuz, berezko hizkuntza bat sortu du.

Antxiñe Mendizabal Elkarreko editoreak on line emandako prentsaurrekoan azaldu duenez, obra berezia da zentzu askotan: «Gaiagatik, ezagutzera eman digun testigantza eta inguruagatik, eta formagatik. Domek badu hizkuntza grafiko propio bat. Ez dago definitu beharrik, berezko hizkuntza du eta horrek erakargarri bihurtzen du, liburu gazte bat da daukan mugikortasun eta adierazpenagatik».

Gozatzeko da. Ahozkotasunetik anitz du, lekukotzak jaso direlako, idazkera txukunarekin baina freskotasunik galdu gabe. Horregatik egiten zaizkio irakurleari lekukotzak hain hurbilekoak.

Liburu aski ttipia, intimoa; arma bat

«26 urte ditut eta Aldudekoa naiz. 16 urterekin neska batez maitemindu nintzen». Hala hasi da Dom Campistron bere burua aurkezten. «Jende anitz bezala bakartasun handi batean bizi izan dut ene nortasuna. Bitxi izaten ahal da homosexualitatea ez dela benetan onartua, ez garela integratuak sentitzen gure gizartean, baina egiazki ez da hain harrigarria. Zinez gomita bat izaten ahal da liburua heterosexualak direnei eta ez direnei, anitz gauza ikasteko».

Esperientzia pertsonal batetik abiatzen da obra. Ilustrazio ikasketak ditu, eta betidanik nahi izan ditu istorioak kontatu, hori egin lan gisa. «Jende anitzek ez dutela hainbertze irakurtzen pentsatzen dut eta marrazkiak egia harrapatzen duela uste dut testuak baino gehiago. Ideia horrekin, dena eskuz idaztea pentsatu nuen. (...) Irakurtzea bera biziki erraz egiten da, marrazkiak baitira (...) eta hori arma bat izaiten ahal da homofobiaren eta sexismoaren kontra borrokatzeko».

Liburu intimoa da. «Elkarrizketak bekatorosa bakoitzaren sorterrian egin ditugu. Konexio hori ukaitea inportantea izan da. Batzuk ezagutzen nituen, asko maite ditut. Behar da konfiantza homosexual istorio bat partekatzeko». Agertu duenez, umil, isil izatea, ez sobera azaltzea izaten da ohitura, hala arazoetan ez sartzeko. «Badakit batzuek animaleko ahalegina egin dutela. Konfiantzazko giro bat sortu dugu, ni amodioz betea bainintzen eurendako. Elkarrekin landu dugu formatua, irakurtzeko esperientzia».

Liburua aski ttipia denez, erostea ere aski intimoa izaten ahal da, errazki gordetzen ahal delako poltsan. Hori ere inportantea da egilearentzat.

Iritzi onak, saretzea

«Badut lagun bat ez duena sekula leitzen eta lehen aldikoz irakurri zuen hasieratik bukaerara lokartu gabe», kontatu du Campistronek liburuak izan duen erantzunaz galdetuta. Bertze irakurle batzuek irratian aditua zuten liburuaren berri baina ez zuten hala irudikatzen eta eskuetan hartu eta arrunt esperientzia bitxi eta harrigarria izan dute. Hirugarrenik, sortzaileak ikusi du homosexualitatea aipatzean jendeak «animaleko interesa» duela gai hori lantzeko eta gehiago aipatzeko. Liburuan testigantzak ematen dituztenek, aldiz, erran diote indarra hartu dutela liburua berriz irakurtzen eta behar bat sentitzen dutela euren artean saretzeko.

Elkar ere bereziki pozik dago orain arte jasotako iritziengatik. Antxiñe Mendizabalek erran duenez, modu ezberdinean saretzeko eta elkar ezagutzeko baliagarria izaten ari da. «Gure helburua bete dugu eta liburua ahalik eta esku gehienetara iristea nahiko genuke, eta gozatzea, horretarako delako».

Zazpi testigantzak atal banatan daude eta ez da izenik ematen. Adin ezberdinak dituzte, 50 urtetik gora ditu zaharrenak eta gazteenak 24 urte.

‘Bekatorosak’ hitza Alduderen gisako herri ttipietan erlijioak duen pisuarekin lotua dago. «Gaztetan igande guziz joaten nintzen elizarat, apezaren ondoan egoten nintzen. Gure herri ttipietan denok egin dugu hori. Erlijioan eta elizan ez da lekurik homosexualitatearendako; emazteendako ere ez». Familiako batek erran zien Domi eta haren neska-lagunari «bekatorosa batzuk sartu dira etxean» eta hortik hartu du obraren izenburua.