40 erakundek sinatutako gutun batean, gizarte-mugimenduek adierazi dute «espazio» gehiago izan nahi dutela eztabaida-mahaietan, eta «parte-hartze eraginkorra» izan nahi dutela Amazoniako Lankidetza Ituneko estatuetako presidenteen IV. bileran.

Abuztuaren 8an eta 9an Boliviako, Brasilgo, Kolonbiako, Ekuadorko, Guyanako, Peruko, Surinameko eta Venezuelako agintariak hartuko ditu Belemek, 1978an Amazoniako Lankidetza Ituna sinatu eta 1995ean OTCA sortu zuten herrialdeak.

Goi-bileran parte hartu zuten herrialdeetako presidenteei zuzendutako gutunean, erakundeek eskatu dute Amazoniaren baso-soiltzeari eta ingurumen-degradazioari buruzko eztabaidetan parte hartu ahal izatea, planetako landare-birikarik handiena delako.

Atzera bueltarik gabe

Komunikatuaren arabera, Amazoniak, bere lurraldearen %26ko deforestazioarekin, «atzera bueltarik gabeko puntua gainditu du eta bere ekosistementzako kolapso progresiboa sortu du».
Herri indigenek eta afrikar komunitate tradizionalek zein afrikar ondorengoek diotenez, agintariek nahitaez izan behar dute kontuan Amazoniaren «babes sozioingurumenekoa», baldin eta «planeten ongizateari» eutsi nahi badiote behintzat.

Ongizate horren «eraikuntza bateratua» lortzeko, krisi klimatikoaren eta biodibertsitatearen galeraren aurrean beharrezkoa da gizarte zibilaren ekarpena, bere «jakindurietatik» abiatuta, «faktore giltzarri eta baliogabe» bihurtzen delako.

«Funtsezkoa da herrialde guztietako agintariek, erabakiak hartzean, herri indigenen ezagutza aintzat hartzea», nabarmendu du Kolonbiako Amazoniako Herri Indigenen Erakundeko (OPIAC) koordinatzaile Julio César López Jamioyk.