Euren buruari La Manada deitzen dioten bortxatzaile horien kontrako zigor-ebazpena ikusita, agerian gelditu da berriz ere “justizia espainola” oximoron bat dela. Irudimen-ariketa bat egin dezagun, eta koka ditzagun bost sevillar horiek Japonian, eta denboran atzera eginda, jar ditzagun banan-banan emakume samuraien eskuetan.

Elkarrengandik bereizirik, eta hurrenez hurren, utz dezagun Jose Angel Prenda Jingu enperatrizaren esku; Angel Boza, Tomoe Gozam-en esku; Antonio Guerrero guardia zibila, moja shogun ezizenez ezaguna zen Masako Hojo-ren esku; Alfonso Cabezuela soldadua, Mochizuki Chiyome-ren esku; eta Jesus Escudero, Takeko Nakano-ren esku. Egia errateko, hurrenkera gutxienekoa da, zeren eta emakume samurai hauek guztiak armak erabiltzen trebatuak ziren.

Emakume samurai edo onna bugeishak «emakume gerlaria» esan nahi du, eta Japoniako katana klasikoa baino egokiagotzat jotzen zituzten bertze armak baliatzen zituzten, hala nola arku eta geziak edota naginata –xafla kurbaduneko alabarda moduko bat–; eskuarki katana ez bertze arma batzuk erabiltzen zituzten, daga baten moduko kaiken eta tanto direlakoak.

Erran gabe doa bost bortxatzaileak onna-bugeisha edo emakume samurai horien esku uzteak ez duela esan nahi emakume horiek esku-hutsik leudekeenik, eta euren buruari “La Manada” deitzen dioten talde-bortxatzaileen kasuaren larria ikusita, nago emakume samuraiek arma zorrotzenak erabiliko lituzketela, baita katana ere.