Datorren larunbatean mugimendu feministak milaka pertsona mobilizatuko ditu berriro kaleetan indarkeria matxistaren aurka manifestatzeko. Eta, berriro ere, azken urteetan bezala, hedabideek zenbait zenbaki, adierazpen eta irudi islatuko dituzte, erritual errepikakor bat balitz bezala.

Hildako emakumeen kopurua nabarmenduko da, baina oso gutxi hitz egingo da hiltzen ez diren emakume eta beste gorputz disidenteek pairatutako eraso eta indarkeria matxistei buruz, horien kausei eta eraginei buruz. Ezta indarkeria matxistaren aurkako politiketan erabiltzen diren aurrekontu eta baliabideei buruz.

Adierazpen instituzionalek indarkeria gizarte-gaitz gisa deitoratuko dute, eta gizartea inplikatzera eta emakumeak salatzera animatuko dituzte, baina ez dute baliabide ekonomiko eta pertsonal gehiago jarriko indarkeria matxista mota desberdinei arreta emateko, eta are gutxiago heteropatriarkatuak eta kapitalismoak eragiten dituzten politika ekonomikoak, hezkuntzakoak, sozialak eta kulturalak iraultzeko.

Eta irudiek pankarta baten atzean islatuko dituzte unean uneko agintariak –eskuin mutur ukatzailearen absentziaren morboa erantsita–, eguneroko zuriketa politiko eta mediatikoa frogatzen duten beste irudi batzuk estaliz.

Errealitate horren aurrean, feministok kaleak beteko ditugu berriro ere beste zenbaki, adierazpen eta irudi batzuk eskatuz, bizitzak prekarizatzen dituzten politika ekonomikoen amaiera islatuko dutenak, hezkidetzaren eta sexu-hezkuntza feministaren alde egingo ez dutenak, genero-indarkeriaz haratago dauden indarkeria matxista motak aintzat hartuko ez dituztenak, arreta-zerbitzuei beharrezko baliabide ekonomiko eta giza baliabideak emango ez dizkietenak, adin guztietako gizonak interpelatuko ez dituztenak eta sistema judizial eta polizialaren matxismoa geldituko ez dutenak.

Eta, orain arte bezala, indarkeria matxista mota guztiak ikusarazten jarraituko dugu, biktimentzako eta bizirauleentzako laguntza eta erreparazio feministak eskatzen, konponbide ez-zigortzaileei buruz hausnartzen, negazionismo ultra –baina baita instituzioen zuriketa morea ere– salatzen eta matxito pribilegiatuak deseroso bihurtzen. Azken batean, postureo gutxiago eta ekintza erreal gehiago eskatuko dugu, baina ez soilik azaroaren 25erako, baita urteko gainerako egunetarako ere. Gainera, datorren azaroaren 30ean beste borroka-egun garrantzitsu bat dugu, greba orokor feminista, zaintzarako eskubide kolektiboa eskatzeko. Bizitzen zaintzak indarkeria matxistei aurre egitea ere esan nahi baitu. Beraz, bat diren bi borroka horiei aurre egiteko, atera gaitezen kalera azaroaren 25ean eta 30ean.