Indar entrenamendua funtsezkoa da bai kirol errendimenduan bai osasun eta bizi-kalitatera bideratutako programetan. Horri esker gorputz-konposizioan eta egoera fisikoan hobekuntzak lor daitezke, baita alderdi kardiobaskularrean ere.

Dakigunez, muskuluen ekintza eszentrikoek energia elastikoaren metaketa areagotzen dute eta. ondorioz, indar ahalmena handiagoa lortzen da, ekintza zentrokide batekin alderatuta. Honi jarraiki, frogatuta dago indar ahalmena handiagoa dela ekintza zentrokide batean hau beste akzio eszentriko batetik datorrenean.

Printzipio horretan oinarritzen den indar entrenamendu metodoari isoinertzial deritzo. Metodo honetan fase zentrokidean egiten den lana energia zinetiko bilakatzen da, eta fase eszentrikoan xahutzen da. Emaitza espresio eszentriko handiagoa izango da.

Entrenamendu honetan bolante birakari bat erabiltzen da, non kirolaria inertziaz baliatzen den ekintza eszentrikoan gainkarga bat erabiltzeko. Horrela, erresistentzia une bakoitzean egokitzen da eta garatutako indarraren araberakoa da. Honek ekintza eszentrikoan indar handiagoa egiteko aukera emango luke, II. Motako zuntzetan zelula kopurua handituz eta horrelako ekintzak eragiten duten kalte miofibrilarra berreskuratzeko denbora murriztuz.

Hori aski ez balitz, entrenamendu isoinertzialarekin, gainera, hobekuntzak lortu dira muskuluen barneko koordinazioan. Potentzia eta muskuluen errendimendua ere handiagoa da; estres kardiobaskularra, berriz, txikiagoa, karga askeen entrenamendu tradizionalekin alderatuta.

Bestalde, entrenamendu honek ondorio positiboak izan ditu kirolarien errendimendu neuromuskularrean eta fisikoki aktiboak diren pertsonengan.

Laburbilduz, esan genezake entrenamendu mota hau oso eraginkorra dela kirolarientzat, baita lesioren bat jasan duten pertsonen errekuperazioan ere. Horretaz aparte, jauzi egiteko gaitasunean, lasterketa-abiaduran eta pliometriako lanean hobekuntza nabarmenak dakartza.