Urteroko gereziondoen loraldiak, herrialde osoa zuriz eta arrosaz tindatzen duena, martxoaren amaieran –Japoniaren hegoaldean– eta apirilaren hasieran –erdialdean– (eta baita maiatzean ere, Iparraldeko muturrean) gertatu ohi dira, baina, tenperaturaren aldaketaren eraginez, loraldiaren hasiera otsailera aurreratzen ari da.

Gereziondoak loratzen hasteko fetxa batez beste 1,2 egun aurreratu da hamarkada bakoitzeko 1953tik, Japoniako Meteorologia Agentziako Daisuke Sasanok azaldu duenez.

1961 eta 1990 artean, Tokioko loratze-data martxoaren 29a zen batez beste, eta 1991 eta 2020 artean, berriz, zifra hori bost egunez aurreratu da, martxoaren 24ra arte.

Baina Japoniako eremu ez hain urbanizatuetan, hala nola Okinawan eta Hokkaidon, zertxobait gutxiago aurreratu da, 3 eta 4 egun, hurrenez hurren, eta, beraz, adituaren ustez, ez da soilik klima-aldaketa, baizik eta hiri handien urbanizazioa eta garapena.

«Iaz, martxoaren 14a izan zen erregistroetako loratze goiztiarrena eta hori berotze globalaren ondorioa izan zen, urbanizazioarekin batera», dio Sasanok.

Kapuluentzako arriskua

Lehenago loratzen diren barietateak egon arren, adibidez kawazu, Japoniako Meteorologia Agentzia beldur da tenperaturak gora egiteak eragina izan dezakeelako kapuluen irekieran, horiek hotza behar dutelako sortzeko.

Horrez gain, udazkeneko hostoen kolore-aldaketa atzeratzen ari dela ohartarazi dute adituek. Izan ere, urtaro aldaketaren beste ikur bat da Asiako herrialdean, eta gero eta beranduago gertatzen da, hamarkada bakoitzeko batez beste 3 eguneko atzerapenarekin. Sakurarekin bezala, atzerapen hori tenperaturen igoera globalarekin lotzen da, besteak beste.