Mater Series Euskal Herrira itzuliko da, lehen edizioan, iazko ekainean, Gasteiz bisitatu ondoren. Baina, zer dira zehazki Mater Seriesak? Jatorria errugbi zelaietako harmailetan bilatu behar da, hor beheko mailetako gurasoek orduak pasatzen baitituzte, seme-alabek baloi obalatuaren inguruan entrenatzen duten bitartean. «Eta zergatik ez guk?», pentsatu zuten arte.

35 urtetik gorako emakume taldeak, gehienak kirol honetan inoiz aritu gabeak, elkartzen hasi ziren lehen urratsak egiteko, inoiz ez baita berandu izaten. Ideia zabaltzen joan zen, eta hurrengo urrats naturala haiek bezalako beste batzuekin noizean behin geratzea zen, ondo pasatzeko, jendea ezagutzeko, eta zergatik ez, berdegunean neurtzeko.

Lamiak taldea 2018an jaio zen, San Mamesen jokatutako Challenge Cup eta Champions Cup finaletan. Ziortza Madariagak azaldu du, plantillako kideetako batek: «Kirol klub guztietan boluntario asko izan behar dituzu, bestela proiektuak ez dira ateratzen. Gurasoen laguntza ezinbestekoa da. 2018an egin ziren finalak, eta Bilboko Unibertsitate Klubak hainbat ekitaldi prestatu zituen aste horretan. Eta gero, iluntzean, esaten genuen ordu asko ematen genituela partidak ikusten, baina askotan ez genuela ulertzen zer gertatzen zen. Eta geure buruari galdetzen diogu zergatik ez eskatu klubari zelaiaren zati txiki bat uzteko eta ikasten hasteko. Eta horrela ekin genion. Ama batzuk elkartu ginen probatzeko, eta zuzendaritzarekin harremanetan jarri ginen, eta hasieratik esan ziguten baietz. Zuzendaritzako kideetako bat izan zen gure lehen entrenatzailea».

«Nora goaz adin honekin?»

Esango dutena bost axola izan zaie. «Hasi ginenean, agian batek baino gehiagok pentsatuko zuen ea nora gindoazen, adin horrekin, hain kirol gogorra egiten, hutsetik hasita, ez genekielako ezer, edo oso gutxi. Gure seme-alaben partidetan ikusten genuena bakarrik. Pertsona batzuek uste dute gure adinarekin ez dagoela horrelako mugimenduetan sartu beharrik, lesioak ere izaten baitira. Baina zergatik ez? Min hartuz gero, atseden hartu eta berriz ere prest».

Ideiak arrakasta izan zuen; izan ere, «12 pertsona hasi ginen, edo orain 30 bat izango gara taldean. Denak ez gara joaten entrenamendu bakoitzera, nork bere zereginak izaten dituelako. Baina entrenamendu bakoitzean 20 inguru elkartzen gara. Hazkundea nabarmena izan da. Eta giro ona dagoenez, oso pozik gaude».

Madariagak (47 urte) gogorarazi duenez, «gure garaian, txikitan kirola egitea oso normala zen, baina 13 urterekin utzi egiten zenuen. Orain batez bestekoa 16an dago. Lehen urrats hauek egin nahi ditugu, atzetik datozen gazteek kirola utz ez dezaten. Agian, lehia maila honetan ezin duzu bizitza osoan jokatu, baina zergatik ez kirola egin lagunekin?».

Errugbiko jokalarien familia giroan, Madariagak harmailetatik belardira salto egin du. «Nire senarrak jokatu du, nire familiako jendeak ere bai, baina ni beti egon naiz begira. Bi semeak gaztetatik hasi ziren errugbian, eta beti begira... Bat-batean, han elkartu ginenen artean esan genuen guk ere praktikatu nahi genuela».

Pandemiaren ondoren, 2021-22 denboraldian, antzeko taldeen arteko harremanetik sortu ziren Mater Serieak. Oraingoz, egutegian hiru hitzordu daude. Denboraldi honetan lehenengo partida Sitgesen (Bartzelona) izan zen, azaroan; Bilbon, gaur izango da tarteko geltokia; eta ekainean izango da amaiera, Puerto de Santa Marian (Cadiz).

HAMAZAZPI TALDE

17 taldetako 300 jokalari baino gehiago Errekalde auzoko zelaian arituko dira entrenatutakoa praktikan jartzen. Gasteizko eta Bilboko taldeak, Gaztedi eta Universitario kluben egituretan integratuak, aitzindariak izan ziren Euskal Herrian, baina dagoeneko Plentzia, Mungia edo Arrasateko taldeak ere animatu dira.

«Sevillan 7 talde elkartu ginen eta orain 17 izango gara. Parte hartzaileen kopurua bikoiztu baino gehiago egin da». Orain helburua «harmailak betetzea da». Txapelketa 11.00etan hasiko da, inaugurazio ekitaldi batekin. Partidak ordu erdi geroago abiatuko dira, eta 16.00ak arte iraungo dute.

Ziortza Madariagak dei egiten die emakumeei errugbian aritzera anima daitezen, haien adina edo egoera fisikoa edozein dela ere. «Alde batetik, kirola egiten duzu. Gutxi gorabehera gogorra, egun ona edo txarra izan, kirola egiten duzu, eta hori, edozein ikuspegitatik ona da. Eta beste alde batetik, hemen ez banengo ezagutuko ez nituzkeen pertsona batzuekin egoteko aukera ematen dit. Denok dugu lekua errugbian: altuak, baxuak, indar gehiago edo gutxiago izan. Eta pertsona horien bizitzak ezagutzea oso interesgarria da; desberdinak izanda ere, denok leku berean eta gutxi gorabehera helburu berberekin nola elkartzen garen jakitea, kirola egitea, ikastea eta emakumeok oraindik gauza dibertigarriak egin ditzakegula aldarrikatzea».