Lan eremuan zaintzagatik eszedentziak hartzen dituzten pertsonen %87 emakumeak dira, baita lanaldi partzialean lan egiten dutenen %70 ere, CCOOk zaintza eredu feminizatu baten erronkak aztertzeko antolatutako jardunaldian nabarmendu denez.

Nafarroan, CCOOk jakinarazi duenez, emakumeen % 30 ez daude aktibo etxeko lanetan aritzeagatik, eta %4 gizonak dira. Gizarte Segurantzaren datuen arabera, abuztuan 1.240 emakume zaintzaile ez-profesional zeuden (zaintzaileak, gehienetan senideak, hitzarmen berezi bat sinatzen dutenak), eta 180 gizon bakarrik.

Carolina Vidal CCOOko Emakumeen, Berdintasunaren eta Lan Baldintzen idazkari konfederalak adierazi duenez, egoera hori antzekoa da espainiar Estatuko gainerako autonomia erkidegoetan, eta, horregatik, sindikatuak Zaintza Lege bat proposatu du eta espainiar Gobernu berriari zaintzaren aldeko estatu itun bat aurkeztuko diola jakinarazi du.

Estatuko itun batek, azaldu duenez, «zeharkako politikekin eta hainbat ministerioren parte-hartzearekin, patronalek, sindikatuek eta gizarte esparruak ere parte har lezakete, berdintasunaren aldeko apustua eginez eta zaintza- anak profesionalizatuz eta eremu pribatutik ateraz».

«Pandemiak argi utzi zuen. Zainketak funtsezkoak dira eta guztiok beharko ditugu bizitzako uneren batean. Ez dira arazo pribatu bat, familia bakoitzak bere baliabide ekonomikoen arabera ebazten duena. Lehen mailako eremu kolektiboa, politikoa eta soziala da», gaineratu du.

Horregatik, esan duenez, CCOOn «zaintza eredua aldatzea proposatzen dugu, alde guztien erantzunkidetasunetik abiatuta: Estatua, gizartea, eta gizonen inplikazio handiagoarekin, nahiz eta, lehentasunez, botere publikoei dagokien irisgarritasunaren eta unibertsaltasunaren babesa eta bermeak eskaintzea, eskubideetan eta zerbitzuetan».

Bestalde, Pilar Ruiz Nafarroako CCOOko Emakumearen idazkariak nabarmendu duenez, «asko dira bete gabe geratzen diren zaintza beharrak, eta familia eremuari dagozkio, batez ere emakumeei». Adierazi duenez, zaintzaren gizarte eskubideak unibertsala izan behar du: «Irakaskuntzarako edo osasunerako eskubidea unibertsalizatu zen bezala, gure ongizate estatuaren parte izan behar du».

Orain, azpimarratu duenez, «borrokan jarraitu behar dugu, kalitatezko zerbitzua izaten jarrai dezan, langileei lan eta segurtasun baldintza hobeak eskainiz».