Gaur 52 urte izan zuen istripua Uruguaiko Aireko Armadaren 571 hegaldiak

Aireko istripua eta ondorengo biziraupena "Andeetako tragedia" eta "Andeetako miraria" bezala ezagutu izan dira ordutik. Hegazkineko bost tripulatzaile eta 40 bidaiarietatik 16 atera ziren bizirik muturreko zailtasunak gainditu ostean.

Uruguaiko Aire Armadaren 571. hegaldiaren istripua 1972ko urriaren 13an gertatu zen, aurreko egunean Montevideotik (Uruguai) Santiagora (Txile) abiatu zen charter hegaldia, Fairchild FH-227D identifikazio kodea zuena, Andeetako mendikatean erori zenean. Aireko istripua eta ondorengo biziraupena "Andeetako tragedia" eta "Andeetako miraria" bezala ezagutu izan dira ordutik, hurrenez hurren.

Hegazkinak Andeak zeharkatzen zituen bitartean, hodeiek mendiak estaltzen zituzten. Pilotuek uste izan zuten aireontziak Curico (Txile) gainetik hegan egin zuela, eta iparraldera egingo zuela Txileko hiriburuko Los Cerrillos aireportura jaisten hasteko. Ez ziren konturatu instrumentuen irakurketek adierazten zutela Curicotik 60-70 kilometrora zegoela oraindik.

Hegazkina behar baino lehenago hasi zen jaisten, artean Andeen gainetik zihoala, mendi baten kontra joz. Bi hegalak eta isatsa fuselajetik askatu ziren. Gainerako fuselajea 350 km/h-ko abiaduran irristatu zen mendian, 725 metro inguru jaitsi zen, eta Las Lagrimas glaziarreko izotz eta elurraren kontra jo zuen 3.570 metro inguruan, Mendoza probintzian (Argentina) eta Txileko mugatik 1.200 metrora. Agintariak hegazkinaren bila hasi ziren berehala, eta istripua gertatu zen lekutik hainbat aldiz hegan egin zuten hurrengo egunetan, baina ez zuten fuselaje zuria elurretan ikustea lortu. Urriaren 21ean bilaketa-ahaleginak bertan behera geratu ziren.

Hegazkinak bost tripulatzaile eta 40 bidaiari zeramatzan, Old Christians Club errugbi taldeko 19 kide barne, senide, jarraitzaile eta lagun batzuekin. Tripulazioko hiru kide eta hamar bidaiari hil ziren kolpearen ondorioz, eta lau pertsona hil ziren lehen gauean tenperatura hotzengatik eta haien zauri larriengatik. Hurrengo asteetan beste hamabi hil ziren, tartean zortzi elur-jausi baten ondorioz.

Bizirik atera ziren 16 pertsonek muturreko zailtasunak izan zituzten —izozteak, egarria eta gosea, esaterako—, eta antropofagiara jo zuten. Uda australa gertu zegoela klimak hobera egin zuenean, abenduaren 12an, Nando Parradok eta Roberto Canessak ekipamendurik gabe igo zuten 4.650 metro inguruko mendi tontor bat, eta Txilera jaitsi ziren. Han, Sergio Catalan mandazainarekin egin zuten topo, eta abenduaren 21ean erreskatatu ahal izan zituzten, 60 kilometro inguru egin ondoren. 1972ko abenduaren 23an, istripua gertatu eta 72 egunera, bizirik atera ziren azken pertsonak erreskatatu zituzten, fuselajean geratutakoak, ezin baitziren denak joan, erortzeko arriskuagatik. Zaurituak eraman zituzten aurrena.