Oroitzapen partekatuen hilotsa
Martxoak ez zuen ekarri udaberririk
hotza egiten zuen Gasteizen Madrilerako bidea hartu genuenean
eta hotz gehiago egiten zuen Madrilen informatzeko langile iraultzaileen asanblada egin genuen tokian
baina hotz gehiago egiten zuen Carabancheleko patioan Imanolekin hitz aspertutarako elkartu ginenean
eta are hotz gehiago ziegetan, eta dutxetan... nahiz eta gu bihotz berokoak izan orduan.
Orain hilotza zara zu eta ez gaitu gehiago ferekatuko zure ahotsak
ate batzuen atzean infernuak bizi direla diote
ate batzuen atzean Herioak hartzen gaituela badakigu
eta izerdi hotzez naukazu
Urte asko pasa dira, baina oroitu behar da eta amets egin behar dago:
existitzen al da nonbaiten guk irudikatzen genuen gizarte hori?
mundua ez da amaitu non zauden ez jakin arren
gurekin geratzen baitira zure egitasmoak, besarkadak, zure bizitza
zure bizia amaitu arren
ez zaitut imajinatu nahi Txuso; utzi lo egiten pixka bat,
tzanda
akituta nago gaur, eta zu hilik
baina, halere, oso gozoa da goiza gaur
negua denbora baterako baino ez da,
eta orduko Madrilgo gaueko iluntasun hura ahaztu gabe
zuri idaztera animatu naiz
eta zutik nago, ikusten duzu, eta bidean nago
eta lore gorriak behar den tokira eramango ditut
berriro ere udaberria etorriko delakoan
aski da hilotsaz.
Fito Rodriguez, Egian 2021eko Urtarrilaren 19an