Berriki Arnaldo Otegik adierazi du abertzaleok denbora gehiegi eman dugula zero batura jokoan. «Zero batura» kontzeptua Jokoen Teoriatik dator, eta erabiltzen da egoera bat deskribatzeko, zeinetan parte baten irabazia beste partearen galeraren berdin-berdina baita. Hau da, pertsona batek hamar unitate irabazten baditu, beste batek hamar unitate galdu behar ditu balantzea zero izan dadin. Ez duzu, ordea, Jokoen Teorian aditua izan behar Otegiren hitzen garrantziaz berehala jabetzeko.

Aberri Eguna ate joka daukagu eta, azken urteotan bezala, Euskal Herria Batera ekimenak abertzale guztiak batzeko ekimen sinbolikoa gauzatu du Donostian. «Hemen nazio bat dago». Horixe izan da euskal gizarteari eta munduari zabaldu nahi izan zaion adierazpena. Nazio hori plurala dela adierazi dute. Euskal gizartea plurala den gisa berean, gehitu zitekeen, zazpi probintzietan bizi garen guztiok ez baikara abertzaleak. Ezaugarri biak ere nekez onartzen ditugu beren ondorio demokratiko guztiekin. Hortaz, abertzaleon irabaziak ezin daitezke ikusi gainerako herritarren aldetik euren galera gisa, alegia, haien kontrako eraso modura.

Edozein kasutan, euskal nazionalismoaren pluraltasunaz jabetzeko arazoak ditugu oraindik ere. Edozein abertzaleri galdetuko bagenio zertan datzan abertzale izatea, abiapuntuan bertan aurkituko genuke askatu ezineko mataza, abertzaletasunaren esentziaren monopolioa erakusteko joera daukagulako, beste mugimendu sozial edo politiko askotan gertatzen den era bertsuan. «Zu ez zara ni bezain abertzalea» aurpegiratzen diogu elkarri, motibo ugari argudiatuta. Eta kostatzen zaigu onartzea zero batura jokoa gainditu ahal izateko abertzale guztiok beharrezkoak garela euskal nazioaren aitortzaren bidean aurrera egiteko orduan, abagune politikoari garrantzia kendu barik. Beraz, Frantziara edo Espainiara begira onura baino ez digu ekarriko nazio eskubideei dagozkien gaietan, behintzat, batera aritzeak, lehiakide politikoak izan arren. Hain da nabarmena, jaun-andreok!