«Inoiz ez dakizu zein den uzteko unerik egokiena», baina, patuaren gutiziek, elkarren ondoan eman diren zenbait baldintzek pausua ematera eraman dute goizuetarra. Alde batetik, igandean jokatuko den Masterseko finalera sailkatu izanak, beti nahi izan duen bezala, pilota ate nagusitik uzteko aukera eman dio Aimar Olaizolari. Sasoiari dagokionez ere, bere joko maila ona izaten ari da aspaldion, baxuago egon den uneak izan dituela ere onartu zuen atzoko Bilboko agerraldian eta, ia 42 urterekin, maila horri noiz arte eusteko gai izango den ziurtatu ezinak ere izan du pisurik azken erabakian.

Eta karrozeria beste kilometro mordoa irauteko moduan ikusten badu ere, burua izan da kezkarik eta zalantzarik gehien sortu diona. «Aspaldian fisikoki ondo sentitzen naiz, jarraian zenbait partida jokatu behar ditudanean ondo errekuperatzen naiz, baina burua pixka bat nekatuta dago. Nabaritzen dut gehiago kostatzen zaidala partiden aurreko tentsio hori eramatea. Entrenatzera eta oraindik gustura joaten naiz, baina tentsio hori hainbeste urtez mantentzea kostatzen ari zait», nabarmendu zuen. Izan ere, lehiakortasuna eta profesionaltasuna izan dira goizuetarraren dohainik handienetakoak: partida guztiei garrantzi bera ematen zienetakoa, errutina berak eramaten zituenetakoa izan da beti nafarra eta higadura hori nabaritzen hasi omen da.

Eta amaiera horren dataren inguruan zenbait zalantza izan baditu ere, denbora da oso argi zuela agurrak nolabaiteko erroetara itzulera izan behar zuela, hau da, profesional gisa lehen partida Lekunberrin jokatu bazuen –1998ko apirilaren 12an, Asperekin–, azkenak Goizuetako pilotalekuan behar zuen bai ala bai. Eta halaxe adostu du Baiko enpresarekin.

Esker ugari

Lortutako txapel ugariez harago, pilotalekuetan bizi izandako une zoragarriengatik eta ezagututako jendearekin eskertuta eskegiko du gerrikoa goizuetarrak. Horren erakusle, etxetik ondo egituratuta ekarritako mezu batean, eskerrak eman nahi izan zizkien urte hauetan guztietan alboan izan dituen guztiei.

Etxekoengatik hasi zen, bost edo sei urte zituenetik Euskal Herrian zehar milaka eta milaka kilometro eginarazi zizkien gurasoengandik eta azken urteetan «aguantatzen nauen» emaztearengandik. Egunerokoan ez omen dio halakorik esaten eta publikoki aitortu nahi izan zion Olaia bikotekideari bere ondoan egindako guztia, kanpotik ikusten ez den arren, ez delako batere erraza eliteko profesional baten bikotekidea izatea, are gutxiago pilota bezalako kirol batean, non asteburu guztietan partidak izaten dituzten. Aimarrek, gainera, partida egun eta bezpera guztietan zenbait jarraibide eta mania bete behar izaten ditu debutatu zuenetik.

Etorkizuna, airean

Horiek horrela, familiarekin ondo hitz egin eta atseden hartzeko tarte bat hartu arte behintzat –ehizarako gogo handia ere ba omen du–, ez du bere etorkizunaren inguruko erabakirik hartuko. Badira hilabeteak zenbait entrenamendutan enpresako teknikari lanak egiten ari dena eta denok ziurtzat ematen dugu Baikon arduraren bat izango duela behin gerrikoa eskegita, baina pilotariak berak eta agurreko ekitaldian alboan izan zuen Jose Ramon Garai Baikoko zuzendari nagusiak esan zutenez, momentuz ez dute gaiaren inguruan inolako erabakirik hartu eta ez dute ezer zehatzik erabaki, nahiz eta nabarmena den enpresaren ateak irekiak dituela goizuetarrak.

Debutatzeko aukera eman zion Aspe enpresarentzat, bere bigarren familia izan den Asegarce/Baikorentzat eta urte hauetan guztietan aldamenean izandako pilotari, teknikari eta sendagileentzat –Iñigo Simon, Mikel Sanchez eta Itxaso Sanchez– ere esker oneko hitzak baino ez zituen izan, eta zer esanik ez pilotazale guztientzat.

Agur ekitaldian Jose Ramon Garaik ere hartu zuen hitza eta Baikoko zuzendari nagusiak pilotariaren lau alderdi goraipatu nahi izan zituen. Hasteko, bere kirol ibilbidea, Julian Retegiren ondoren palmaresik oparoena duen pilotaria baita. Jarraian, duintasuna, «azken unera arte erakutsi duen maila, ez zuen edozein modutan alde egin nahi». Ondoren, «profesionaltasuna». Eta, azkenik, ibilbide guztian erakutsitako «gizatasuna».

Agur biratxoa

Esan bezala, Goizuetako azaroaren 13koa izango da Aimar Olaizolaren azkeneko partida –Mariezkurrenak lagunduta Jaka-Aretxabaletaren aurka dago iragarrita–, baina ordura arte geratzen diren bi hilabeteetan pilotazaleek izango dute aurrelaria kantxetan ikusteko aukerarik, betiere binaka, bere garaian Julian Retegirekin edo Pablo Berasaluzerekin egin bezala, agur biratxo bat prestatu baitio enpresak.

Mariezkurrenarekin jokatuko duen San Mateo feria izango da Errioxari agur esateko unea. Ostean, urrian, Donostian Jokin Altunaren aurka jokatu nahi izan du Gipuzkoa agurtzeko –hilaren 2an izango da–, Bilbon Urrutikoetxearen aurka ariko da 17an, Labriten Lasoren aurka 23an eta, azkenik, Gasteizen, Lau eta Erdiko finalerdi baten baitan agurtuko da, urriaren azken egunean. Goizuetan bezala, Jaka izango du aurkari.