Mugak sistematikoki ixteak murriztu du migratzaileak Europara iristeko bide seguruak erabiltzeko aukera. Exodoa bidaia arriskutsu bihurtu da, eta horrek mugan zailtasunak eta arriskuak daudela sentiarazten die herritar xumeei; alderdi horiek, oro har, segurtasun-faltarekin lotzen dira. Eta modu horretan, giza eskubideen kontu bat segurtasun-arazo bihurtzen da, eta behin esparru horretan kokatuta, gobernuak ikuspegi errepresibotik aurre egin diezaioke, segurtasuna berehala lotzen baita lurraldearen kontrolarekin, polizia gehiagoren beharrarekin, mugimendua murrizten duten lege berriekin, zaintza-sistema sofistikatuekin eta abarrekin, amaierarik gabeko espiral batean. Eta hori, ezer konpontzeko balio ez izateaz gain, dirua irabazteko negozio bihurtzen da enpresa askorentzat, PorCausa GKEak egindako ikerketak agerian utzi duenez.

Mugen kontrola negozio handi bihurtu da dagoeneko, eta Europar Batasunak bideratutako funtsek bereziki lagundu dute horretan, Espainiako Estatuan hartzaile garrantzitsua baitute. Mugak zaintzeak aukera eman die enpresa handiei haien negozioak dibertsifikatzeko, baina esperimentazio-eremu zabal ere bihurtu da, saiakuntzak gainditu ondoren, munduko gainerako herrialdeetara esportatzen ari diren sistema berriak probatzeko aukera ematen duena. Espainiaren kasuan, radarrak eta kontzertinak egiten dituzten enpresak dira adibide paradigmatikoak. Bestalde, negozio hori segurtasunarekin lotuta dagoenez, Barne Ministerioak monopolizatu egin du, eta beti erabil ditzake Sekretu Ofizialen Legea bezalako lege-baliabideak, sektore ekonomiko berri horretan mugitzen diren interesei buruzko datuak ezkutuan gordetzeko, eta, neurri handi batean, zaildu egiten du gertatzen denaren irismenari buruzko ikerketa oro.

Paradoxikoki, mugen kontrolean gastatutako baliabide guztiek ia ez dute eraginik paperik gabekoen sarreran, gehienek beste sarrera-bitarteko batzuk erabiltzen baitituzte. Baina eragin oso garrantzitsua du herritar xumeengan arazo sozialen konponketan logika sekuritarioa finkatzeko.