Joseba Ezkurdia eta Beñat Rezusta, Binakako Txapeldun; bientzat hirugarren txapela binaka; aurrenekoa, elkarrekin. Zorionak txapeldunei, eta zorionak baita Artolari eta Mariezkurrena II.ari ere, sekula ere ez zutelako etsi, hasieratik bukaerara atzetik ibili baziren ere. Baina tantoak amaitzea bezain garrantzitsua da tantoak ez galtzea, eta bikote beteranoak bere eskarmentua baliatu zuen txapela janzteko, leher eginda amaitu arren.

«Hamabigarren tantoaz geroztik bikiak igotzen hasi zaizkit eta jota amaitu dut. Iñakik [Artolak] eta Jonek [Mariezkurrenak] asko eman diote eta guk eutsi eta eutsi eginda irabazi dugu azkenean», onartu zuen, arnasestuka eta hunkituta, Joseba Ezkurdiak, Binakako Txapelketako jokalari onenaren saria txapelari gehitu ahal izan zion pilotariak.

Urte gogorra izan da Arbizukoarentzat, eta bere buruarekiko zalantzak ere piztu zaizkio tarteka. Baina, era berean, bai Ezkurdiak, baita txapeldunorde atera zen Iñaki Artolak ere beren mamuen aurkako borroka latza bizi izan dute, eta aurrelari biak garaile atera ziren, nahiz eta txapela bakarrarentzat izan.

«Triste gaude ez dugulako irabazi, baina haserre eta maldizioka aritzeko aldarterik ere ezin dugu izan; final ona eskaini diegulako ikusleei», adierazi zuen, bestalde, Iñaki Artolak berak, finalean Txapelketa osoko partidarik onena eta ausartena jokatu ostean irribarretsu, galduta ere.

BETI AURRETIK

Ezin hobeto hasi ziren Ezkurdia eta Rezusta. Akordatzerako, 4-0 aurreratu ziren beteranoak. Iñaki Artola kikildu samar abiatu zen eta Mariezkurrenak handiak emanagatik, Beñat Rezustak begietara begira erantzun zion Berriozarkoaren pilotakada bakoitzari. Aurrean, berriz, Joseba Ezkurdiak ausart ekin zion demari eta txokoan dejada eder batekin amaitu zuen aurreneko tantoa, eta handik aurrera bolada azkar egin zuten. Gezurra badirudi ere, hasi eta buka bikote gorria beti aurretik ibili zen.

Txokoan Artolak utzita egin zuten urdinek beren aurrenekoa. Alegiakoa esnatu zen hasierako sustotik, baina Mariezkurrena erabat gozatu ezinik ere aritu zen eta Artola, hobetuagatik ere, dena eman beharrean jardun zen tantoak bere egiteko. Hala erakutsi zuen Beñat Rezustak ere, Artolak aurrean lagatako pilota baten ostean horma-biko zoragarria egin baitzuen. Hala, 4-0koaren ondotik, 7-1eraino joan ziren zuzenean Ezkurdia eta Rezusta.

Noizko, orduan, urdinen tanto boladaren bat? Finala estutzeko besterik ez bazen ere! 7-2koan gorriek airean ibili zituzten Artola eta Mariezkurrena, baina Ezkurdiaren dejada kontrakantxara joan zen, eta hurrengo tantoan, berriz, atzeko harmailetaraino bota zuen atzelari nafarrak. Hala ere, bolada laburra izan zen urdinena, Artolaren errematearen aurrean zabalean kontraerasoa jota amaitu baitzuen Ezkurdiak, bera eta Bergarakoa 8-3 aurreratzeko.

Dena den, pixkanaka partidara iristen hasi ziren urdinak. Mariezkurrenak ezkerrez hormatik pilota zailak ateratzen ere badakiela erakutsi zuen, baita Artolak ere beste partida batzuetan baino gehiago atrebitzen dela errematera ere. Rezustari baztertu zitzaion pilota batek 8-4koa ekarri zuen urdinentzat, eta hurrengoan, lana beltz egin ostean, Mariezkurrenak Bergarako ezkerra erreboteko zuloan sartu zuen eta Alegiakoak ezker gantxoz amaitu zuen tantoa. Aurreneko tantoetako pagotxa amaitu zela ikusita, etenaldia eskatu zuten orduan gorriek, zetorkien lanaz konturatuta.

MARIEZKURRENAREN DESOREKA

8-6raino hurbildu ziren Binakako Txapelketako finaleko debutariak, baina ezker horman Mariezkurrenari goregi joan zitzaion pilota baten ostean gorriek aldea hartu zuten. Deseroso ibili zen Berriozarkoa tarte horretan, hurrengo tantoan batik bat, Ezkurdiak ezkerrez zabalera atzeraturiko pilotakada bat kanpora joan zela protestan; itxura batean, ona izan zen pilota, gainera.

Kontzentrazioa galdu zuen hor atzelari nafarrak, baina ez zorte ona. Hurrengo tanto biak berak egin zituen, biak ere ihes egin eta ia mirakuluz txapa gainean sartu eta gero. Baina zorteak bizkarra eman zion hurrengo bi tantoetan, ezkerrez zein eskuinez goregi bota zituelako Jon Mariezkurrenak, gero eta urduriago ari zenak. Haren madarikazioa eta frustrazioa, aurreneko atsedenaldi luzera 12-8 galtzen joan zenean!

Bestetik, askoz itxura orekatuagoa eman zuten Ezkurdiak eta Rezustak; batez ere, Arbizukoaren pilotakada bihurriek eragin zituztelako Mariezkurrenaren azken orduko akatsak eta frustrazioak.

Partida hausteko zorian jarri zuten gorriek 14-8 aurreratuta, Mariezkurrenaren beste hutsegite baten eta Ezkurdiaren tanto bati esker. Baina Artolak txokoan urdinen bederatzigarrena egin ostean askoz bote baxuagoa egiten zuen pilota atera zuten eta nolabaiteko komeriekin hasi zen. Hala, 14-8tik 14-12raino ekarri zuten finala Artolak eta Mariezkurrena II.ak, azken tanto biak eramateko moduko sakean eraman gabe laga zituelako Bergarakoak.

Hurrengo tantoa ia eginda izan zuten urdinek, baina Mariezkurrenak horma-bikoa saiatu zuen bi aldiz eta bigarrenean kanpora egin zion hanka pilotak. 15-12 ez ezik, pilota aldatzeko abagunea gorrientzat, Rezustaren momentu txarra gainditzeko.

Baita gainditu ere, batik bat urdinek egindako akatsei esker 17-12raino joan baitziren berriro ihesi. Iñaki Artolaren unea iritsi zen orduan. Atsedena eskatu zuten aurretik urdinek eta, horren ostean, Alegiakoak errematean arriskatu eta asmatu egin zuen; batez ere, pilota aldatuz geroztik.

Hala ere, berriz ere, bi tantora hurbildu zirenean, kale egin zuten urdinek; hain zuzen, ezker gantxoa txapara bete-betean joan baitzitzaion aurrelari gipuzkoarrari: 18-15 eta gorriak beti aurretik azken atsedenaldi luzean ere.

HIL ALA BIZI

Hurrengo tantoak ia partida erdiko pisua izan zuen. Oso serio eta gogor jokatu zuten laurek eta, 59 pilotakadaren ostean, txokoan moztuta amaitu zuen Joseba Ezkurdiak, nekea nabaritu zuen arren. Aurrez denek ere pilota oso zailak eraman zituzten, baina hil ala biziko joko horretan erasoak adina balio zuen defentsak eta lan horretan gorriek sekulako trebetasuna erakutsi zuten.

Hurrengoan, ordea, Rezustari goregi joan zitzaion ezkerkada eta ezin hautsitzat eman finala: 19-16. Are gutxiago, Artolak hamazazpigarrena erdietsi ostean. Berdintzera iritsiko ote ziren urdinak?

19koan ez behintzat, ihes egindakoarekin tantoa amaitu baitzuen Joseba Ezkurdiak. Eta hurrengoan, pilota berria aukeratuz, sakez sartu zion Arbizukoak Mariezkurrenari: 21-17, halakoren batean. Baina Artola ez zegoen etsitzeko eta gorriak airean eraman zituen hurrengo tantoan, horma-bikoarekin amaitu zuen arte: 21-18. Horixe bai, hil ala bizi!

Alegiakoak ez zuen hurrengo aukera barkatu eta harmailetako zaleak «jo eta ke, irabazi arte!» oihuka jarri zituen. Ezkurdiak, aldiz, aldageletara ostera egin behar izan zuen, bikiak oso larri zituela, hil ala biziko horretan azken energia tanta eman baitzuen.

Baina azken hil ala bizikoa Mariezkurrenari erori zitzaion. Sufrimenduan nabarmendu eta gailendu ziren gorriak, azkenean horrela lortu baitzuten txapela, ondo merezita gainera. Bejondeiela urdinei ere, finalaren mistika duindu zuten eta beren oldarkortasunarekin. Txapela, ordea, Arbizura eta Bergarara joan zen, eta horrek ez du bueltarik.