Gabriel Celaya Hernanin jaio zen, gaur 114 urte. Egun gutxi zituela joan zen familia Donostiara, eta han igaro zuen haurtzaroa.

Ehun liburu inguru idatzi zituen guztira, genero guztietakoak. Gainera, gaztelaniazko idazle klasikoen azterketak eta gaztelaniarako itzulpenak ere egin zituen. Bere literatura teoria ulertzen laguntzen dute bere saiakerek; ‘Poesía y verdad’ (1960) eta ‘Inquisición de la poesía’ (1972), besteak beste.

Bere lan garrantzitsu batzuk ‘Marea del silencio’ (1935), ‘Las cartas boca arriba’ (1951), ‘Cantos Iberos’ (1955), ‘Baladas y decires vascos’ (1965) eta ‘Cantos y mitos’ (1983) izan ziren. 1990ean, hil aurreko urtean, argitaratu zuen azken poema liburua, ‘Orígenes’, gaztelaniaz eta euskaraz. Lehentxeago argitaratu zuen ‘Gaviota’ (Kaioa), elebiduna hau ere, bere obraren antologia nagusia.

1936. urtean, gerra hasi baino lehen, Gustavo Adolfo Becquerren mendeurreneko saria eman zioten ‘La soledad cerrada’ poema liburuagatik. 1927ko belaunaldiko poetekin harremanak izan bazituen ere, 36ko belaunaldiko poetatzat hartua izan da. Celayarentzat, poesia mundua aldatzeko tresna zen. Azken urteetan, ordea, joera horretatik aldendu eta lurrarekin, itsasoarekin eta paisaiarekin lotuago sentitzen zen.