Egokitzapenak, norbanakoari hainbat girotan bizirauten eta moldatzen laguntzen dion heinean, lotura estua du gizabanakoaren garapen psikologikoarekin. Gainera, pertsonaren eta kanpoko ingurunearen artean harreman bat da; izan ere, pertsona hori bere ingurunera bakarrik egokitzen da, berak egiten dituen kontzepzioen arabera hura eraikitzea lortzen duen heinean. Hau da, gizakiaren egokitzapen-prozesua ingurunearen baldintzetara egokitzeko gizabanakoaren erreakzio gisa uler daiteke. Askotan aurre egin behar izaten diogun arazoa da aldaketak ustekabean gertatzen direnean eta ez zaigunean egoera berria gustatzen.

Badago zalantzarik gabeko gertaera bat: bizitza aldaketa da. Gauzak diren bezalakoak dira, bizitza datorren bezala dator, eta egokitu egin behar da. Ez da gauza bera hiriz aldatzea edo lana galtzea, ezta euritako bat galtzea ere. Baina, edonola ere, egoera berrira egokitzeko, ikuspuntua aldatzeko eta mentalki egokitzeko modua bilatu behar da. Hori saihesten saiatu arren, aldaketa gure bizitzan sartuko da, eta ezer ez egiteak ez du ezer saihesten. Hala ere, aldaketa geure borondatez hasteak kontzienteki egokitzeko aukera ematen digu. Horrela, egoera berri hori bizitzeko behar duguna egin ahal izango dugu. Etengabeko fluxu horretara egokitzen jakitea funtsezkoa da osasunean eta ongizatean.

Egokitzapenaren funtsezko oinarria da dena aldatzen dela ulertzea. Horrek, gauza guztien gainetik, gure portaerak, pentsamenduak eta emozioak aldatzeko gai izatea eskatzen du. Gure ingurunera egokitzeko informazioa eskuratzea funtsezko prozesua da. Ikastea gure jaiotzan hasten den bidaia bat da, adin nagusira arte praktikatuko duguna. Horrek jokabide-aldaketak, ikuspegi mental berriak eta garapen neurologikoa bera ere eragiten dizkigu. Ezagutza berritzaileak integratzeak hazteko, arazoak konpontzeko, gure errealitatea eraldatzeko eta erronkei hobeto aurre egiteko aukera ematen du.

Gaur egun, inor ez da hiltzen inguruan dituen eskaeretara ez egokitzeagatik, baina nahasmendu depresiboak eta antsietatea izateko arrisku handiagoa dugu. Hori gertatzen da egokitu ezinak sufrimendua dakarrelako, aldatzeari uko egiten diona zapuztu eta haserretu egiten delako, errealitateak bere nahiei erantzuten ez dielako. Gizakiarengan aldaketarekiko erresistentzia behar besteko arretarik jartzen ez diogun faktorea da. Batzuetan, hain errotuta dago eta gure potentzialari eta ongizateari hainbeste traba egiten dio, non patologikoa izatera iristen baita. Egoera horietan, aldaketarekiko beldurra bizitako esperientzia bera baino beldurgarriagoa da.

Inork ez du esaten helbururik izan behar ez dugunik, baina asmo horiek ezin dute beti aurrean dugun errealitatea alboratu. Ez dezagun ahaztu batzuetan aurre egiteko ausardia handia behar dela, frustrazioarekiko eta ziurgabetasunarekiko erabateko tolerantzia. Erosoa da edozein lekutara irtetea, atzean uzten dugun guztia txukun dagoela jakinda. Baina bizitza ez da soilik segurtasun kontua edo dena lotuta edukitzea, arriskuarekin bizitzeko trebetasuna ere bada. •

saioaaginako@gmail.com